توانمندسازی زنان با قدرت تصمیم گیری، سهولت دسترسی به اطلاعات، و کنترل منابع توسط زنان مرتبط است. کارآفرینی زنان در پاکستان در مراحل ابتدایی است. این مطالعه به طور عمده بر چالش توانمندسازی زنان از طریق کارآفرینی در پاکستان متمرکز است. یک پرسشنامه ساخت یافته برای گردآوری داده ها از طریق پیمایش مورد استفاده قرار گرفت. نمونه پژوهش متشکل از 120 زن در شهرهای بزرگ پاکستان بود. نمونه به دو دسته زنان خانه دار و زنانه کارآفرین خانه دار تقسیم شد. نتایج نشان داد که کارآفرینی نقش معناداری داشته و قدرت تصمیم گیری زنان کارآفرین را در مقایسه با زنان خانه دار افزایش می دهد. با این حال، زنان کارآفرین با موانع بسیاری مثل حمایت دولتی کمتر، رویه وامدهی پیچیده بانکها، کمبود آموزشهای مربوط به کار آفرینی، و کمبود آگاهی بازار روبرو هستند. حمایت دولتی به همراه اعطای وامهای بانکی سهل الوصول به زنان می تواند اعتماد به نفس و کنترل آنها روی منابع را هم سطح مردان سازد. نتایج پژوهش نشان می دهد که کارآفرینان زن قدرت تصمیم گیری بالا، مشکلات رفت و آمد کمتر، خودمختاری، استقلال مالی، و توانمندی دارند. این مطالعه به سیاست گذاران کمک می کند تا استراتژی هایی برای غلبه بر موانع کارآفرینی زنان ایجاد کنند تا زنان بتوانند از طریق کارآفرینی به توانمندی برسند. در انتها، یک الگوی توانمندسازی زنان هم ارایه شده است. متن کامل این مقاله به زبان انگلیسی می باشد. لطفا برای مشاهده متن کامل مقاله به بخش انگلیسی مراجعه فرمایید.لطفا برای مشاهده متن کامل این مقاله اینجا را کلیک کنید.

زنان روستایی بخش قابل توجهی از وقت و انرژی خود را صرف فعالیت هایی می کنند که غالبا در محاسبات تولید و درآمد ملی نادیده گرفته می شود. انعکاس نادیده انگاری در افزایش نابرابری و کاهش بهره مندی آنها از منابع و فرصت هاست. هدف این بررسی شناخت انواع فعالیت های زنان در روستای دونا، از توابع استان مازندران، و ترسیم الگوی صرف وقت به هریک از این فعالیت هاست. مطالعه حاضر با بهره گیری از روش پژوهش کیفی در مدت چهار فصل از سال 1381 صورت گرفته است. نتایج پژوهش نشان می دهد زنان مورد مطالعه بیش از دو سوم اوقات بیداری خود را صرف فعالیت های تولیدی می کنند. این رقم به طور متوسط برابر 10 ساعت و 26 دقیقه در شبانه روز است. همچنین این زنان به طور متوسط در شبانه روز حدود 17 دقیقه وقت به نظافت، درمان و اوقات فراغت خود اختصاص می دهند و آموزش و مطالعه در الگوی صرف وقت آنها جایی ندارد.

زمینه و هدف: حضور تمام وقت پزشکان با ارتقا بسیاری از شاخص های عملکرد بیمارستان ها ارتباط دارد. با توجه به چالش های موجود، پژوهش حاضر با هدف تحلیل موقعیت طرح تمام وقت جغرافیایی پزشکان با استفاده از مدل SWOT و ارائه مدل ماتریس TOWS در دانشگاه علوم پزشکی تهران انجام شد. مواد و روش ها: مطالعه حاضر یک مطالعه توصیفی تحلیلی به روش مقطعی بود که در سال 96-95 انجام شد. بر اساس فرمول کوکران حجم نمونه به تعداد 234 نفر از پزشکان شاغل در این طرح به روش تصادفی ساده انتخاب گردید. ابزار جمع آوری داده ها، پرسشنامه محقق ساخته بود که روایی صوری و پایایی آن مورد تائید قرار گرفت. داده ها پس از جمع آوری، توسط نرم افزارهای SPSS و با استفاده از مدل SWOT مورد تحلیل قرار گرفت و راهبردهای TOWS ارائه گردید. نتایج: مهمترین نقاط ضعف طرح، افزایش حجم کاری پزشکان، همکاری نامناسب پزشکان متخصص و نبود نظام مناسب پرداخت جبران خدمت و مهمترین نقطه قوت آن نیز جذب و بکارگیری پزشکان جوان و آموزش بهتر دانشجویان پزشکی بود. از مهمترین فرصت ها و تهدیدهای این طرح نیز به ترتیب ایجاد رقابت بخش دولتی با بخش خصوصی و خروج پزشکان با تجربه از بخش دولتی و جذب آن در بخش خصوصی عنوان شد. نتیجه گیری: بر اساس یافته های این تحقیق، راهبردهای مدل TOWS می تواند مبنای پیشنهادات نویسندگان این پژوهش جهت ارتقای طرح مزبور باشد.

زمینه: کمبود منابع و استفاده بهینه از منابع در دسترس، یکی از چالش های مدیران همه بیمارستان ها می باشد.یکی از راه حل های پیشنهادی برای حل این مشکل، کاهش متوسط مدت اقامت در بیمارستان است. هدف از مطالعه حاضر تعیین تاثیر حضور تمام وقت پزشک متخصص بر مدت اقامت بیماران بخش زنان و زایمان بیمارستان تامین اجتماعی یزد بود.روش کار: این مطالعه با مداخله حضور تمام وقت متخصص زنان و زایمان در بیمارستان و تحلیل اثر مداخله بر روی کاهش مدت اقامت بیماران بخش زنان و زایمان بیمارستان تامین اجتماعی یزد شروع شد. مطالعه در مدت 3 ماه قبل از مداخله (سال 1386) و 3 ماه بعد از مداخله (سال 1387) انجام شد. تحلیل از طریق محاسبه و مقایسه متوسط مدت اقامت بیماران 3 پزشک، قبل و بعد از مداخله انجام شد.یافته ها: متوسط مدت اقامت در مورد زایمان طبیعی قبل از مداخله 1.37 روز و بعد از آن 1.10 روز، برای سزارین قبل از مداخله 2.55 و بعد از آن 2.22 روز بود. این شاخص در بیماران و مراجعین با بیمه تامین اجتماعی قبل از مداخله 1.98 و بعد از آن 1.77 روز گزارش شد. میانگین کلی مدت اقامت بیماران قبل از حضور تمام وقت پزشک متخصص 1.98روز بوده که بعد از مداخله به 1.74 روز کاهش یافته است. در کل حضور  تمام وقت پزشک متخصص بر کاهش مدت اقامت بخش زنان و زایمان بیمارستان مورد مطالعه تاثیر داشته است  .(P=0.001)نتیجه گیری: حضور تمام وقت پزشک متخصص باعث کاهش مدت اقامت در بیمارستان می شود. با استفاده از این روش کارایی تخت های بیمارستان افزایش می یابد و می توان کمبود تخت در ایران را تا حدی حل نمود.

این مقاله به بررسی عوامل موثر بر تمایل به کار همسران مردان شاغل در ادارات دولتی در شهر تهران می پردازد و اثر اشتغال مردان را روی تمایل به کار و نوع شغل همسرانشان بررسی می نماید. به منظور انجام این بررسی در سال 1388 نمونه ای به حجم 500 نفر از جامعه مورد بررسی انتخاب و پرسشنامه تنظیم شده میان زنانی که شوهرانشان کارمندان ادارات دولتی در تهران هستند توزیع و تکمیل گردید. سپس با استفاده از داده های به دست آمده از پرسشنامه ها، به بررسی اثر عوامل مختلف بر اشتغال زنان تهرانی در مشاغل تمام وقت و نیمه وقت پرداخته شد. نتایج این بررسی نشان می دهد استفاده از بیمه های درمانی یکی از عواملی است که بر تمایل به کار زنان موثر است. پس اگر زنی همسرش، تحت پوشش بیمه درمانی بوده و از درآمد خوبی نیز برخوردار باشد، تمایل کمتری به کار کردن دارد. متغیرهای دیگری مثل سن، تحصیلات زن و شوهرش، درآمد ماهانه شوهر و تعداد فرزندان آنها بر تمایل به کار زنان در مشاغل تمام وقت و نیمه وقت موثر است که اثرگذاری این عوامل به خصوص بر تمایل به کار زنان در مشاغل تمام وقت بیشتر است.

مقدمه: طیف گسترده وظایف هیئت علمی همراه با افزایش کارایی مستلزم حضور تمام وقت و مؤثر می باشد. لذا فعالیت اعضای هیأت علمی در طرح تحول سلامت بصورت تمام وقت اجرا می گردد. هدف این مطالعه بررسی رویکرد وعملکرد اعضای هیئت علمی بالینی تمام وقت درفعالیت های آموزشی توام باخدمات بهینه درمانی به منظورپاسخگویی به نیازهای مردم باکمترین دغدغه در پرداخت هزینه هادردانشکده پزشکی گرگان می باشد. مواد و روش ها: دراین مطالعه کیفی 17 تن ازاعضای هیئت علمی بالینی تمام وقت درطرح تحول سلامت باروش مبتنی برهدف انتخاب شدند. سپس مصاحبه های عمیق، وسیع ونیمه ساختارومتقابل (چهره به چهره) تا اشباع داده ها به صورت انفرادی صورت گرفت. متن مصاحبه هاروی کاغذ نگاشته وبا روش ون مانن در چهار مرحله مورد تجزیه وتحلیل محتوائی موضوعی قرارگفتندومضمون هاوکدهای مفهومی (تم) از آن استخراج شدند. یافته ها: با استفاده از تحلیل دست نوشته ها، تعداد قابل توجهی مضمون ها یادرون مایه اولیه و سه درون مایه اصلی"تم" که هر یک چند درون مایه فرعی داشتند، استخراج شد. درون مایه اصلی در سه طبقه، شامل " فوائد و ضرورت تمام وقتی اعضای هیئت علمی بالینی درطرح تحول سلامت یا درون مایه فرعی "، " چالش ها یا درون مایه فرعی " و "راهکارها یا درون مایه فرعی" دسته بندی شدند که این درون مایه های اصلی و فرعی با جملاتی از بیانات شرکت کنندگان در مطالعه توضیح داده شد. نتیجه گیری: به نظر می رسد درتامین عدالت اجتماعی ودسترسی جامعه به خدمات وپاسخگویی بهنگام به نیازهای مردم با بهره مندی بیماران از خدمات بهینه با نرخ ارزان تر، مستلزم بسترمناسب زیرساخت ها ونظارت کافی وپویامی باشدوضرورت داردباواقعی نمودن تعرفه هاوپرداختی های به موقع وراه اندازی کلینیکهای ویژه بعنوان مطب هویت شغلی آنان حفظ و موجب افزایش رضایت مندیشان گردد. وتمهیداتی صورت گیردتاباویزیت بیماران، فرصت آموزش پاسخگو فراهم گردد.

مقدار ساعت کار زنان یک عامل مهم در رفتار فرزندآوری زنان شاغل شناخته شده است. هدف از این مقاله، بررسی تفاوت در باروری برحسب ساعت کاری زنان شاغل شهر اصفهان است. داده ها از یک پیمایش گذشته نگر از تاریخچه اشتغال و باروری اخذ شده است که 552 نمونه از زنان 40-20 سال را شامل می شود. برای برآورد اثر متغیر ساعت کاری، بر احتمال و الگوی باروری، از الگوی تحلیل بقا زمان گسسته استفاده شده است. نتایج کلی با محاسبه میزان باروری جزئی نشان داد زنان شاغل پاره وقت نسبت به زنان شاغل تمام وقت تعداد فرزند بیشتری به دنیا می آورند و هنگامی که تفاوت ها برحسب رتبه موالید بین دو گروه شغلی بررسی شد، نتایج نشان داد شغل پاره وقت، فاصله ازدواج تا فرزند اول و فرزند اول تا فرزند دوم را کاهش و احتمال رسیدن به فرزند دوم را افزایش می دهد، اما احتمال رسیدن به فرزند اول را کاهش می دهد. به عبارت دیگر، شغل پاره وقت، با بیشتر شدن احتمال به دنیا آوردن فرزند، در زنانی مرتبط است که قبلا یک فرزند داشتند. این امر، ناشی از این حقیقت است که این زنان در هنگام به دنیاآوردن فرزند اول به دلیل نگرانی از ثبات خودشان در بازار کار به صورت تمام وقت کار می کردند و کمبود زمان برای مسوولیت خانوادگیشان را تجربه کرده اند. پس با افزایش شغل های پاره وقت و درنتیجه آن، کاهش سطح فشار شغلی زنان، زمینه افزایش باروری فراهم می شود.